Адпусьціце мяне ўздыхнуць,
адпусьціце мяне прачнуцца,
адпусьціце мяне ўздыхнуцца,
адпусьціце мяне прачнуць!..
Адпусьціце, пакуль дзіця,
адпусьціце, пакуль пускаю
нож паэзіі ў тло небакраю!
Я насупраць жыцьця! Хаця...
Адпусьціце, пакуль жывы,
і пачуцьцяў маіх не бярыце!
Трапяткім мяне адпусьціце!..
...ўсё зялёна!
...нідзе травы!..
27.IX.2004.
|
|
